De juf die wilde lesgeven

Een leraar die uitgeput is, kan geen inspiratiebron zijn.

Mijn hart ligt bij het werken met kinderen. Ik zie ze, ik hoor ze en ik probeer er op allerlei manieren voor ze te zijn. Ik heb 2 jaar geleden heel bewust gekozen om weer met kinderen te werken. Ik miste de lol, de creativiteit en de verwondering. Ik heb 2 geweldige jaren gehad waarin de lol, creativiteit en verwondering er waren maar waar 2 dagen voor de klas geen 2 dagen waren maar minstens 4 dagen bezig zijn met school.

Ik heb mijn jaartaak uren bekeken. Er staan 370 lesgeef uren. De kinderen komen 8.15 uur binnen en de laatste is 14.15 uur weg dus 6 uur per dag ben je met de kinderen bezig. Dat is 12 uur per week x 40 is 480 uur. Dus 110 uur van mijn voorbereidingstijd wordt al opgeslokt door het bezig zijn in de groep. Ik heb 167 uur voorbereidingstijd, daar gaat dus al 110 uur vanaf dus houd ik er 57 over. Dat is 42 minuten per dag. Dan heb ik 10 uur aan schooltaken en 51 uur professionalisering. Dus 57 + 10 + 51 = 118 uur en dat verdeelt over 40 weken is 3 uur per week dus 1 1/2 uur per dag.

Leraar zijn is het enige beroep waar je werk mee naar huis neemt, in je hoofd én in je tas.

In die 1 1/2 uur per dag moet dit gebeuren: huisbezoeken, gesprekken over nieuwe leerlingen, start OPP’s schrijven, inlezen in nieuwe leerlingen, overleggen over de kinderen, toetsen analyseren, swiss (schakelmomenten) invullen, doelen stellen, OPP’s schrijven, OPP’s met CVB bespreken, OPP’s aanpassen, OPP’s doormailen naar ouders, stagiaires begeleiden, studiedagen volgen, mails lezen, afstemming met je duo collega, klas opruimen, dagelijkse oudercontacten, kerstviering, voorbereiden en afsluiten van een thema, sparren met collega’s, verloren bieb boeken zoeken, methodes uitzoeken, vaatwassers uitruimen, contacten met instanties, mails beantwoorden, zoeken naar handvaten, je verdiepen in de materie, intervisie, PV’s, klets app met collega’s, een werkapp met collega’s, zomerfeest, oudergesprekken, overleg met deskundigen, afscheid van de schoolverlaters, IEP hart en handen analyse en gesprekken en zo vergeet ik denk ik nog een aantal zaken. Dit kan ik niet in 3 uur per week en zorgt er voor mij voor dat ik bijna een hele week met school bezig ben en dit alle energie bij mij wegzuigt.

Ik heb me verdiept in PBS, de-escalerend en trauma sensitief werken. Ik pas dit toe en zie dat het positief benaderen van kinderen helpt. Ik kan rood gedrag op tijd terug draaien naar oranje of zelf naar groen als ik tijd neem voor deze leerling. Waar ik het eerste jaar begon met 10 leerlingen en wegwijs moest worden in de school en de methodiek, werd het het tweede schooljaar al 12 en na de kerstvakantie zelfs 14 leerlingen. En dit schooljaar start ik met een groep met 16 leerlingen. Dat zijn 6 leerlingen meer waar je oog voor moet hebben, waar je toetsen voor moet analyseren, OPP’s voor moet schrijven, oudercontacten en gesprekken voor moet hebben. En dan komt daar bij dat je ook met nog meer instanties etc contacten moet hebben. Zoals een collega aan het begin zei, ze zitten er hier niet voor hun zweetvoeten. De groepen moeten groter want we staan rood met onze begroting. Maar ik blijf hetzelfde aantal uren houden. Uren waar ik al ver overheen ging.

Waar het eerste jaar de klas een mix van leerproblemen en gedrag is het nu vooral een groep met veel kinderen met gedragsproblemen waardoor er enorm veel onrust in de klas is. De rustige kinderen lijden hieronder en door deze onrust blijft er bitter weinig onderwijs tijd over.

Ik ben al 2 jaar ver over mijn uren heen gegaan. Zelfs met 14 kinderen, laat staan met 16 leerlingen. Dit heb ik al diverse keren aangegeven maar hier is niks concreets of oplossend uit voortgekomen. Dus eigenlijk is nu net na de herfstvakantie al mijn energie al weg en voel ik als ik zo doorga dat ik afsteven op een burn out. Iets wat ik echt niet wil en waar ik de eerste keer genoeg van heb geleerd. Ik heb gekozen voor 2 dagen voor de klas om een combinatie te maken met mijn eigen bedrijf juf Sas maar ik merk dat ik hier totaal geen energie meer voor heb. Waar ik bijna iedere maand of 2 maanden een nieuw patroon uitgaf, mag ik blij zijn als ik 2 patronen per jaar lanceer. Het is dus totaal niet in verhouding.

De kinderen gaven me energie, het systeem nam die weg. Daarom kies ik nu voor rust — met liefde en pijn tegelijk.

Helaas is het dus voor mij niet mogelijk om als juf voor de klas te staan. Een werkdag van 7.45-17.30 uur met 10 minuten pauze en dan ‘s avonds ook nog achter je computer is heel normaal maar is echt niet gezond. Ik zie meerdere collega’s in ons team hier mee worstelen. Er wordt al jaren geklaagd over de hoge werkdruk in het onderwijs. Er is heel veel salaris bijgekomen, de verdiensten zijn prima maar ik denk dat het daar bij veel leerkrachten niet om gaat. Het gaat juist om de administratieve rompslomp, de te grote klassen en te weinig tijd. Ik heb bewust gekozen om in het SBO te werken, kleine groepen, oog voor het kind maar dit wordt alleen maar meer en meer en gaat dus ook niet meer op.

Ik heb mijn tranen in mijn ogen het betoog van Dina van de serie Oogappels gekeken. Hierin was haar frustratie over besturen met veel geld, de veel te grote klassen, opgebrande leerkrachten zo herkenbaar. Het onderwijs gaat ten onder. Goede leerkrachten branden op. Er worden mensen voor de klas gezet die totaal geen pedagogische achtergrond hebben. Deze kinderen zijn onze nieuwe samenleving.

Daarnaast merk ik dat het team niet echt een team is. Er is weinig open en eerlijkheid en ook daar heb ik last van. Al met al ben ik met pijn in hart tot de conclusie gekomen dat ik moet kiezen voor mezelf. Ik heb mijn ontslagbrief vandaag ingediend. Ik ga verder met juf Sas, mijn eigen bedrijf waar nog genoeg kansen en mogelijkheden liggen en waar ik energie van krijg. En verder zie ik wel wat er op mijn pad komt.

En dit wat ik hierboven geschreven heb, heb ik in chat gpt gezet. De Conclusie van chat gpt.

Met slechts 1,5 uur per dag voor álle niet-lesgevende taken is het onmogelijk om dit werk binnen werktijd te doen.

De jaartaak sluit niet aan op de realiteit en leidt tot structureel overwerk en energieverlies.

Ook heb ik gevraagd of daar een gedicht van gemaakt kan worden. Dit kwam er uit. Nog klein beetje aangepast door mezelf. Toch knap dat Chat GPT dat kan.

De juf die wilde lesgeven

Ze kwam voor lachen, leren, leven,

voor kleine ogen vol verwondering,

voor knutselhanden die iets beleven,

voor groei, geloof en bewondering.

Ze kwam voor spel, voor lied en lach,

voor troost bij tranen, elke dag,

voor “juf, ik snap het!” onverwacht,

voor iets dat haar weer blijheid bracht.

Maar wat ze vond was lijst op lijst,

formulieren, plannen, toetsbeleid,

vergaderingen, vinkjes, tijd

die telkens door haar vingers glijdt.

Een juf die liever luistert dan noteert,

die liever troost dan alles archiveert,

die liever kijkt naar wat er leeft,

dan turft of ieder kind iets heeft.

Ze voelt de druk, de drang, het moeten,

de eindeloze taken die haar verzoeten

met koude koffie in de klas —

waar ze soms denkt: “Waar bén ik mee bezig Sas?”

Haar hart klopt nog voor elk kind hier,

voor kleine stapjes, groot plezier,

maar tussen regels, eisen, strijd,

verliest ze langzaam zekerheid.

Ze weet: dit werk vraagt al haar kracht,

en toch — wie had ooit gedacht —

dat liefde voor het kind

voor haar het niet meer wint

Mijn hart ligt bij de kinderen – ik zie ze, ik hoor ze – maar tot mijn spijt

als het ten koste gaat van mezelf, moet ik kiezen voor mijn eigen gezondheid.

Ontslagbrief

Soms vraagt liefde om loslaten.

Na heel lang twijfelen heb ik een besluit genomen dat niet makkelijk was. Een besluit uit liefde, maar ook uit eerlijkheid naar mezelf.

Ik heb besloten het onderwijs te verlaten.

Niet omdat ik de kinderen niet meer met heel mijn hart zie. Integendeel — zij waren altijd de reden dat ik bleef. Hun glimlach, hun verwondering, hun knuffels, hun groei…Dat is waar mijn hart altijd sneller van ging kloppen.

Maar tussen al die mooie momenten door groeide ook iets anders: de werkdruk. De stapels werk, de administratie, de eindeloze vergaderingen, de verwachtingen die steeds hoger werden. Langzaam maar zeker werd het steeds moeilijker om het plezier vast te houden —niet door de kinderen, maar door alles wat er omheen kwam.

Ik merkte dat ik mezelf kwijtraakte in de hectiek. Dat er te weinig tijd overbleef voor rust, creativiteit en gewoon zijn. En precies dat gun ik mezelf nu wél.

Dus ja, ik neem afscheid van het onderwijs. Met een traan, maar ook met trots. Want ik heb gegeven wat ik kon — met hart en ziel.

En nu kies ik ervoor om mijn energie en liefde volledig te richten op Juf Sas. Niet iets nieuws, maar juist dát deel van mij waar mijn hart van gaat zingen. Mijn creativiteit is mijn kracht — en daar mag ik nu 100% voor gaan.

Een nieuw hoofdstuk? Misschien niet. Maar wel een hoofdstuk waarin ik mezelf weer helemaal terugvind.

#jufsas #onderwijs #werkdruk #afscheid #metliefde #creativiteit #ondernemen #nieuwhoofdstuk #jufleven #zelfzorg #ruimtevoorrust #doenwatjeblijmaakt